Delphi ve Kalliope

İtiraf ediyorum, kitabın tamamını okumadım. Yarıdan sonra bıraktım ve kitabı CNR fuarından indirimle aldığıma sevindim. Çünkü Charlie Jane Anders'ın kitabın kapağına yazdıkları üç ödülden tek birini bile hak etiğine inanmıyorum.    Gökyüzündeki Bütün Kuşlar'ın arka kapak yazısını okuduysanız (Okumadıysanız da yazıyı buraya yazıp yer israfı yapmayacağım [ Arka Kapak Yazısını Okumak İstiyorsanız Tıklayın ]) ve daha fazlasını bulmak için kitabı almayı planlıyorsanız, o aradığınız daha fazlasını bulamayacaksınız benden söylemesi.    Kitabın en büyük kusuru nereye odaklanacağını şaşırmış yazar olsa gerek. Kitabın arka kısmı, size peri masalımsı bir kitap vaat ediyor. Kuşlarla konuşan bir kıza karşılık teknoloji düşkünü bir oğlan, biraz ilgisiz aile, hafif romantizim, belki de sadece kendilerinin haberdar oldukları bir dünyayı kurtarma görevi ve ortaya karmaşık olamayan, okuması keyifli ve sevimli bir kitap çıkabilirdi. Ama yazar bir risk alıp çocukları kitabın ikinci...

Son derece basit gözükmesine rağmen adını nasıl okuyacağımı bir türlü bilemediğim Portekizli yazar. En ünlü kitabının Simyacı olduğunu bildiğimden, Shakespeare'in Romeo ve Jülyet'ini okumamakta ısrar ettiğim gibi bir inatla gözüme çarpmasına rağmen gidip Kazanan Yalnız'dırı aldım. Pişman değilim.   Ön yargılar iyi ya da kötü olabilir. Yine de herkeste bir tane vardır. Benim Paulo Coelho'ya karşı ön yargım ise adı Simyacı olan bir kitaba sahip olduğuna göre, eski bir yazar olduğu ve kitaplarının da bu zamanlarda geçtiği idi. İyi haber: Kendisi yetmiş yaşında ve hala yaşıyor.    Kitaba dönersek, Kazanan Yalnızdır, Cannes'de geçiyor ve içerisinde modeller, model olmanın hayalini kuranlar, Bedevi kökenli bir tasarımcı ile Rus bir iş adamı var.   Bundan önceki yazım Veronika Ölmek İstiyor'da Paulo Coelho'nun duyguları kitapta kullanışına değinmiştim ki bu kitap için de aynı şeyleri söyleyeceğim. Duygular kitaptaki olayların oluşunu yoğun bir biçimde etk...

Birkaç ay önce deli gibi Stefan Zweig okurken kendimi bir anda Paulo Coelho'ya srmış halde buldum. Kazanan Yalnızdır'ı kendisinden önce okumama rağmen ilk bunun eleştirisini yazmak istedim çünkü kendisi bende derin izler bıraktı diyebilirim.   Genel konusu Veronika adında Slovenyalı bir kız üzerine. Hayatının monotonluğundan öyle sıkılmıştır ki, intihar etmeye karar verir. Ama ölmemesi ve uyandığında kendini Vilette adındaki deliler hastanesinde bulması üzerine olaylar ilginçleşir.    Çünkü Veronika'ya söylenen, yaptığı hareketin kalbine geri döndürülemez biçimde hasar verdiği ve çok yakında bundan dolayı öleceğidir.    Paulo Coelho'nun kitapta üslup, beni etkiledi. Doğru mudur yanlış mıdır pek emin değilim. Ama olaylardan çok düşünceler ağırlıklı giden, olayların duygularla ilintisini ön planda tutan bir yazım tarzı varmış gibi geldi bana.   Stefan Zweig'ın kitaplarındaki gibi, Paulo Coelo'nun kitaplarında da duyguların büyük önemi var. Bunları...

Bu da #TavanArasıKitapları llistesinin üçüncü kitabı. Yine aynı yayın evinden, listenin önceki kitabı gibi hafif iç burkan kitaplardan. Hatta listenin duygusal kitabı diyebilirim. Tully, gerçekten ilginç bir karakter diyebilirim. Hayatı annesinin yanında savrulmakla geçmiş, annesinin erkek arkadaşlarıyla zaman geçirmiş, duygusal anlamda hasarlı bir tip. Sonunda annesi onu teyzesi ve dedesinin yanına bırakıp gidiyor. Tipik Amerikan yaşam tarzını görüyorsunuz ve birkaç yeri tam anlayamsam da kitap zaten asıl olarak Tully'nin eczanaeye gitmesiyle başlıyor.    Çocuğun birinin onu arabaya sürüklemesiyle bir yolculuğa çıkarlar.  Kitabın adı Tutsak olduğu için çocuğun bir şeyler yapacağını düşünseniz de kitap bitip hiçbir şey olmayınca oturup acaba bu tutsaklıkla başka bir şey mi kastediliyor diye düşünmeye başlıyorsunuz.    Tully, arabayı süren çocuğu eskiden yaşadığı yerlere doğru sürmesini sağlar ve bu arada eski anılarını gözden geçirir. Yer yer çocukl...

 Biraz tuhaf, hafif mide bulandırıcı ama sonunda sizi boşluktaymış gibi hissettiren daha önce hiç okumadığım tarzda bir kitap.   Babası ile gizlice Oregon'da ormanda yaşayan Caroline'ın hayatı yetkililerin onları fark etmesiyle değişir. Ormanda, doğayla iç içe yaşamakla hiç sıkıntısı olmasa da babasıyla her yere gitmeye razıdır. Sonrasında ise olaylar, olaylar. Kitabın arka kapağını ilk okuduğumda hakkında ne düşüneceğimi bilememiştim ve açıkçası tuhaf bir şekilde bitirdiğim halde hala ne diyeceğimi bilmiyorum. Okuduğuma pişman değilim ama.   Kötü taraflardan başlayayım. Kitabın ortasında Caroline'ın geçmişine biraz değinilmesine ve kitap boyunca Caroline'ın babsının bir şeylerden kaçıyor gibi davranmasına rağmen kitap boyunca hiçbir zaman o "Neden?" sorusunun cevabını tam anlamıyla alamıyoruz. Öyle ucu açık kalıyor.  Bundan dolayı kitaptan nefret ettim denilebilir.    İyi gibi gözükmeyen iyi taraflarsa, eh, Peter Rock'ın yazım tarzı. Ne kadar için...

İlk okuduğumda sıkıcı bulduktan sonra ikinci kez okuduğumda "Niye daha önce okumadım ki?" diye kendime yandığım kitaplardan biri kendisi. Birbirinden farklı karakterlerden her biri sizi ayrıca etkiliyor. Chicago'lu bir resim öğretmeni olan Mia'nın, bir gün esrarengiz bir  şekilde ortadan kaybolur ve bundan sadece birkaç ay kendnin tamamen başka biri olduğuna inanan ve adının Chloe olduğunu söyleyerek ortya çıkar.    Hafif gizem bulundursa da polisiye denilebilecek bir kitap değil iyi kız. Daha çok duygusal ağırlıklı diyebiliriz. Sosyetik bir ailenin iç yapısını ve ailenin bütün bunlara sırt çevirmiş en küçük kızını anlatıyor İyi Kız.    Kitabın adının konuyla ne alakası olduğunu tam anlayamadığımı kabul ediyorum ama kitap beni öyle derinden etkiledi kitap kitaplıktan çıkıp daha çok postit yapıştırıcına döndü.   Okuma açısından çok akıcı olduğunu söyleyemeyeceğim. Yazı akıcı ama kitapta zaten Mia'nın annesi, Dedektif, Colin varken bir de üzerine ki...